Κυριακή 9 Μαρτίου 2008

μαριονετα.

Δεν κουνιεται, μεχρι να πεις τη μαγικη λεξη. Εσπαγες το κεφαλι σου να βρεις τι θα κανει τον αλλο να παρει τα ριμαδια του να αντιδρασει και τελικα η λυση ηταν λιγο πριν ολοκληρωσεις την κινηση που σε ριχνει στο γκρεμο...Κι εκει, για το γαμωτο και μονο, φωναζεις "ρε διαολε, τωρα ασε με να πεσω, τωρα θελω να πεσω!". Για το γαμωτο. Για να μην φανει πως ητανε παιχνιδι. Πως στην πραγματικοτητα δεν ησουν στο χειλος του γκρεμου, απλα ειχες σκοινια στην πλατη κι ενα χερι να σ' οδηγει κι ας μην το εβλεπες. Κ ομως ηταν απο πανω σου. Και ρε φιλε ποσο προτιμας να πεσεις! Χιλιες φορες να πεσεις, ενα εκατομμυριο φορες να ησουνα στον πατο αυτη τη φορα! Τουλαχιστον θα ηξερες που εισαι....

Θα γυρισει ο τροχος, τα σκοινια σε περιμενουν.
Κι αν μπορεις μεγαλωσε λιγο! Σκατοπενταχρονο!

S.

Σάββατο 1 Μαρτίου 2008

Αν

Αν…. Μία τόση δα λεξούλα με δυο γράμματα και έχει την δύναμη να τσακίσει τον πιο δυνατό, να τρελάνει τον πιο ισορροπημένο, να καταστρέψει τον πιο οργανωμένο…. Φτάνει να επιτρέψει κάποιος να εισβάλλει στο σύστημά του. Το ένα ‘αν’ γεννάει δεκάδες άλλα. Και το κάθε ένα από αυτά φυτεύει ένα αγκάθι στο μυαλό, και αυτό το αγκάθι γεννάει μια καινούρια ενοχή. Και τότε πια, βρίσκεσαι παραδομένη στην καταδίκη του πιο αδέκαστου κριτή, του εαυτού σου…..
Πως γίνεται στην ζωή κάποιων ανθρώπων μόνο να βραδιάζει…….

Μs