Κι όλα είναι όμορφα από κοντά όταν τα ζεις..

Θεέ μου, δώσ' μου τις δυστυχίες που μου αναλογούν, αφού δε γίνεται αλλιώς, αλλά βοήθησέ με ν' αξιωθώ κι όλες τις ευτυ­χισμένες ώρες που αιωρούνται σαν άστρα πάνω απ' το κεφάλι

μου.

Να ζήσω το χρόνο μου, να τον ποτιστώ μέχρι την πιο μικρή

μου ίνα, να μπορέσω να γίνω ένα μαζί του. Να έχω συντρόφισσες όμορφες στιγμές, να ξέρω πως έζησα, να μετανιώνω για κείνα που έκανα και να ψάχνω να βρω κι άλλα να κάνω.

Οι στιγμές, οι ώρες και τ' αγγίγματα, η αναστάτωση κι οι κό­μποι στο στομάχι, το βαρύ το στήθος απ' τον πανικό της ευτυ­χίας, η απόλαυση και το χαμόγελο της πληρότητας. Η στάση η ανώτερη του κορεσμού και της σοφίας, το κύμα μέσα στο κεφάλι

μου, η τρικυμία που δε λέει να κοπάσει, ο φόβος για το ύστερα, για το μετά, οι ευωδιές των χυμών και οι επιλογές.

Να η ζωή! Να η ζωή, φωνάζω μ' όση δύναμη μου απομένει. Μα είναι λίγη και πολύτιμη κι είναι δική μου, μόνο δική μου σαν τον αέρα που ανασαίνω. Δε δ' αφήσω να μου την πάρει μήτε άνθρω­πος μήτε Θεός. Κι εύχομαι όλες οι αναστολές κι οι δισταγμοί μου να ξεκινούν μόνο από αγάπη. Αγάπη για κάτι άλλο πιο βαθύ, πιο ωραίο.

Γιατί, τέλος, και το γήρας είναι ωραίο και παντού μέσα του μπορείς να βρεις όλες εκείνες τις αναλαμπές που σημαίνουνε ζωή. Κι όλα είναι όμορφα από κοντά, όταν τα ζεις. Μα σε τούτο το γήρας καλό είναι να μη μένεις μόνος σου. Κι είναι αλήθεια αυταπόδεικτη, πως το μόνο που μπορεί πάντα να σε συνοδεύει, το μόνο που για πάντα μένει είναι μια, δυο, δέκα,. εκατό –ξέρω κι εγώ πόσες;- όμορφες στιγμές.

afn

SMELL THE FLOWERS....

Να θυμάσαι: 1. Υπάρχουν τουλάχιστον 2 άνθρωποι σ'αυτόν τον κόσμο που θα πέθαιναν για σένα. 2. Τουλάχιστον 15 σ'αυτόν τον κόσμο σ'αγαπούν με κάποιο τρόπο. 3. Ο μόνος λόγος που κάποιος μπορεί να σε μισήσει είναι επειδή θα ήθελε να είναι σαν κι εσένα. 4. Ενα χαμόγελό σου μπορεί να φέρει ευτυχία ακόμα και σε κάποιον που δεν σε συμπαθεί. 5. Κάθε βράδυ τουλάχιστον 1 άνθρωπος σε σκέφτεται πριν κοιμηθεί. 6. Είσαι ο κόσμος ολόκληρος για κάποιον. 7. Είσαι μοναδικός και ξεχωριστός άνθρωπος. 8. Κάποιος που μπορεί να μην τον ξέρεις καν, σε αγαπάει. 9. Ακόμα και όταν κάνεις το μεγαλύτερο λάθος, κάτι καλό βγαίνει από αυτό 10. Οταν σκέφτεσαι οτι όλος ο κόσμος είναι εναντίον σου, ξαναρίξε μια ματιά 11. Πάντα να θυμάσαι τους επαίνους που δέχεσαι και να ξεχνάς τις προσβολές.
Γιατί όταν η ζωή σου δινει λεμονια ,ζήτα τεκίλα και αλάτι ,και κάλεσε με να Οι καλοί φίλοι είναι σαν τα αστέρια........Δεν τους βλέπεις πάντα, αλλά ξέρεις οτι υπάρχουν. 'Whenever God Closes One Door He Always Opens Another, Even Though Sometimes It's Hell in the Hallway' I would rather have one rose and a kind word from a friend while I'm here than a whole truck load when I'm gone.

HP

Μαύρο και λευκό

Αν η ζωή ήταν χρώμα, τι χρώμα θα ήταν; Γκρι; Όλοι έχουμε παρελθόν, όλοι έχουμε κάτι μαύρο που θέλουμε να ξεχάσουμε, ή κάτι λευκό που αναπολούμε. Η μαγκιά όμως είναι αλλού. Να κυνηγάμε πάντα το λευκό που μας επιφυλάσσει το μέλλον. Γιατί εμείς φτιάχνουμε το μέλλον μας.
Η ζωή είναι παράξενη. Όμορφη, μα και τόσο παράξενη. Καθένας μας κρύβει μια προσωπική τραγωδία. Ένα μικρό μυστικό, μια πικρή αλήθεια που πολεμά να ξεχάσει. Η ζωή είναι στιγμές, όνειρα που θέλεις να ξεχάσεις, όνειρα που θες να πραγματοποιήσεις, γιατί έρχεται κάποια στιγμή που το παρελθόν σου είναι μεγαλύτερο από το μέλλον σου. Κυνήγα το λευκό της ζωής σου. Αυτή είναι ζωή, κομμάτια, φως και σκοτάδια, παρελθόν και μέλλον, μαύρο και λευκό. Κυνήγα την. Γιατί αν δεν διεκδικήσεις το λευκό που σου ανήκει στο μέλλον όλα μαύρα θα τα βλέπεις…


Ms

Μια κουταλια.. (έστω)..

Δε συμπιπτουν. ναι. Δυστυχως ή ευτυχώς ειναι αλήθεια? όπως και να έχει με κάποια δεδομένα λειτουργούμε. και αυτά μαλλον μας τα δίνουν οι εμπειρίες μας. οι 3 αυτές λέξεις έχουν μεγάλη αξία γι αυτό που αντιπροσωπεύουν και αλλη τόση για την αξία που τους δίνουμε. ας μη συμπιπτουν λοιπον και οι τρεις, ας μη συμπιπτουν καν οι δύο. θα βρεις τη μια, αργότερα σε κάποια ισως διαφορετική, ισως και στην ιδια φάση της ζωής σου , να βρεις και την αλλη. εξάλλου αν φας μονοκοπανιά ολόκληρο βάζο μάλλον θα βαρυστομαχιάσεις όταν τελειώσει, γιατί θα τελειώσει όπως κάνουν όλα..

όσο για τις εμπειρίες, η γνώμη μιας συγγραφέως..

Είχα λίγο πολύ πειστεί πως το παρελθόν µόνο χαρά είναι άξιο να φέρει γι' αυτό δεν είναι ποτέ κρίµα που υπάρχει. Οι ηλικίες µπορεί να οδηγούν στο τέρµα της ζωής, αλλά έχουν τη δυνατό­τητα να σβήνουν όλα εκείνα που χτες ήταν αιτίες θανάτου. Είναι µεγαλειώδες να τα σχολιάζεις όλα σαν ένα έργο στον κινηµατο­γράφο και να διατηρείς και τις αµφιβολίες σου ότι τα έζησες εσύ. Οι εµπειρίες γίνονται µάθηση αφού πρώτα γίνουν παρελθόν.

Τότε είναι που αδειάζουν το τεράστιο συναισθηµατικό φορτίο τους στο µεγάλο χωνευτήρι του χρόνου και καταφέρνουν να γί­νουν απλές κι αθώες αναµνήσεις, που όσο κι αν µας συγκλονί­σουν ποτέ πια δε θα µας γίνουν βάρος στο στήθος.

Ίσως αυτό να είναι και το µοναδικό θετικό στοιχείο του χρό­νου. Το µέλλον γεννιέται κάθε στιγµή για να µας απελευθερώσει από το παρελθόν.

Και τα βιώµατα, που έχουν µεγάλη αξία στη ζωή µας, γίνονται πιο πολύτιµα αν τα αφήσουµε ελεύθερα και τα απογυµνώσουµε από τις επιπτώσεις. Γιατί οι επιπτώσεις θα 'χουν πια συµβεί, θα 'χουν πια επηρεάσει, όσο µπόρεσαν, τη δύναµή µας.

Τότε, και τα πιο τραγικά, γίνονται ξάφνου αστεία κι αθώα κι είµαστε πάλι λεύτεροι κι έτοιµοι να µπερδευτούµε σε νέους προ­βληµατισµούς.

afn

Το γλυκο μεσα απ'το βαζο....

Απο παιδι θυμαμαι προσπαθω να κλεψω το "γλυκο" μεσα απ'το βαζο....
Κι εγω ετσι...Το ονειρευομουνα, την ωρα και τη στιγμη που...καποιος,καπου,καποτε θα με ηθελε διπλα του. Και περασαν πολλοι στα ονειρα μου. Καποιοι ξυστα και απο την πραγματικοτητα. Εγω ομως περιμενα τον εναν...
Ωσπου αλλαξε ο καιρος. Μεγαλωσα και ο καποιος δεν ειχε ερθει ακομη. Και τελικα μεγαλωσα ακομα περισσοτερο και συνειδητοποιησα πως δεν υπαρχει καποιος. Κι αν νομιζεις πως υπαρχει, πως, ναι, ειναι αυτος διπλα σου, τρεφεις τη μεγαλυτερη αυταπατη. Κι αν ειναι, στην ιδανικη αυτη περιπτωση, που ξερεις πως ειναι ο μονος; Και τελικα ξερεις τι πιστευω; Πως, οπως ειπε και μια μεγαλη ψυχη, οι λεξεις "αγαπη", "ερωτας", "σχεση" δε συμπιπτουν. Δε συμπιπτουν, δε συμπιπτουν. Γαμωτο, δε συμπιπτουν...

Σορυ για τις βλακειες μου υποσχομαι πιο σοβαρα θεματα την επομενη

S.

Πάλι φίλησες λάθος βάτραχο!

Πίστευα πως δε θέλω να σε ξαναδώ. Πραγματικά δεν ήθελα! Με κούραζες! Πόσο πολύ με κούραζες… Μια σωστή προσπάθεια δεν ήξερες να κάνεις. Ότι περίμενα από εσένα, δεν μου το έδωσες ποτέ τότε που έπρεπε. Δεν μου έδειξες όσα μπορούσες. Κι όλο κάπου σε έχανα.
Όλο εξαφανιζόσουν. Που ήσουν;
Το παραμύθι με τον πρίγκιπα που η κακιά μάγισσα είχε μεταμορφώσει σε βάτραχο και έπρεπε να βρεθεί μια γενναία πριγκιποπούλα να δεχτεί να τον φιλήσει για να πάρει την αληθινή του μορφή, ταιριάζει απόλυτα στο θέμα των αντρών. Εκ προοιμίου, φυσικά είναι όλοι βάτραχοι. Στο φιλί εναποθέτουμε την ελπίδα της μεταμόρφωσης…
Και όταν πέφτεις πάλι στα λόγια και τις αγκαλιές του, του δίνεις άλλη μία ευκαιρία να γίνει κάτι, περιμένεις πάλι να συμβεί η αλλαγή, ριψοκινδυνεύοντας άλλο ένα λάθος, ένα ψέμα, ξέρεις τι θα σου πω; (και σε εμένα έπρεπε να έχω πει…)
‘Πάλι φίλησες λάθος βάτραχο!’
Όταν λοιπόν επανέλθω στην πραγματικότητα και στον εαυτό μου, ή ακόμα αν ποτέ δεν τα καταφέρω τώρα, τουλάχιστον στην επόμενη ζωή (αν υπάρχει), θα είμαι πολύ πιο προσεκτική με τον έρωτα….

Μs

Ο μικρός πρίγκηπας..

Αντίο,είπε η αλεπού.Και να το μυστικό μου.
Είναι πολύ απλό:δε βλέπεις σωστά παρά με την καρδιά.
Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια.
-Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια,
ξανάπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.
-Είν'ο καιρός που έχασες για το τριαντάφυλλό σου,
που το κάνει να 'χει τόση σημασία.
-Είν'ο καιρός που έχασα
για το τριαντάφυλλό μου...είπε ο μικρός πρίγκιπας,
για να το θυμάται.
-Οι άνθρωποι ξέχασαν αυτή την αλήθεια,
είπε η αλεπού.
-Μα εσύ δεν πρέπει να την ξεχάσεις.
Γίνεσαι για πάντα υπεύθυνος
για ό,τι έχεις εξημερώσει.
Είσαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό σου...
-Είμαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό μου...
Ξανάπε ο μικρός πρίγκιπας,για να το θυμάται...

afn

Titloi

Please min xexname na vazume titlus gia na ta vriskume pio efkola afta pou thelume stin lista dexia.

Τα δύο πράγματα πάνω στα οποία δυσκολευόμαστε περισσότερο να σκεφτούμε είναι η αποτυχία και το γήρας, και στην ουσία είναι το ένα και το αυτό. Η τελειότητα είναι φυσική απόρροια της αιωνιότητας : περίμενε για πάντα, και το οτιδήποτε μπορεί να ανακαλύψει τις δυνατότητές του. Ο άνθρακας γίνεται διαμάντια, η άμμος γίνεται μαργαριτάρια, οι πίθηκοι γίνονται άνθρωποι. Απλά στην διάρκεια μιας ζωής δεν έχουμε την ευκαιρία να τα δούμε να συντελούνται, και έτσι, κάθε αποτυχία αποτελεί υπενθύμιση του θανάτου.
Όμως ο χαμένος έρωτας αποτελεί ένα ξεχωριστό είδος αποτυχίας. Είναι μία υπενθύμιση ότι μερικές δυνατότητες δεν εκπληρώνονται ποτέ, όσο διακαώς και να το επιθυμούμε˙ ότι μερικοί πίθηκοι δεν θα εξελιχθούν ποτέ σε ανθρώπους όσες χιλιετίες και να τους δώσεις…

Ms

Efxaristo

Efxaristo poli ΘΥΜΑ mu afr!!!!!! :)

~~Κάte

ANAKOINWSH!!!!!

οσοι επιθυμουν να ανεβασουν φωτογραφιες της παρεας μας (προσοχη:οχι εικονες γενικοτερα), παρακαλουνται να τις ανεβαζουν στο λινκ pareophotos που δημιουργηθηκε για το συγκεκριμενο σκοπο.

ευχαριστω

ιδεα της αυταρχικης (λογω ζωδιου) Κάte
αυτα
afn

Oi Brizoles

Zito signomi diomosiws loipon pou mu stegnosan oi brizoles...(ta xila eftaigan to xanaleo)...next time Rio Gusto!

~~Kάte

«Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από
κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που
σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.

Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι'αυτό που αξίζουν, αλλά γι'αυτό που
σημαίνουν.

Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που
κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι
άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι
άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!

Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα
μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή
μου.

Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα
να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ'ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα
ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα
χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω
τον πόνο από τ'αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...

Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα
χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα
και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος
με τον έρωτα.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να
ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να
ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο
του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα
γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα
πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η
αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.
Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά,
το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.

Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει
να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω
από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν
κλεισμένο μέσα σ'αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν
ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ'έβλεπα να κοιμάσαι, θα
σ'αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο
φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα
σ'έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ'αγκάλιαζα και θα σού �δινα ένα φιλί
και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η
τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για
να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι
τελευταίες στιγμές που σ'έβλεπα, θα έλεγα «σ'αγαπώ» και δεν θα υπέθετα,
ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να
κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας
μένει μόνο το σήμερα, θα ΄θελα να σου πω πόσο σ'αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε
ξεχάσω.

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί
να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό
μην περιμένεις άλλο, κάν'το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα
μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια
αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια
τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους
ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες
χρόνο για να τους πεις «συγνώμη», «συγχώρεσέ με», «σε παρακαλώ», «ευχαριστώ»
κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.

Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο τη
δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι
σημαίνουν για σένα.»

An

Ms

ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Λένε πως ο κατήφορος έχει μόνο αρχή.

Λένε πως, όταν φτάσεις ως την άκρη του γκρεμού και δώσεις την βουτιά, φταίει το κεφάλι σου που δεν σε κράτησε.

Και στο τέλος, αν κάποιος άλλος σου κατάφερε την τελική σπρωξιά, δικός σου καλεσμένος ήτανε. Παρεάκι σου.

Μόνο που όποιοι τα κηρύττουν όλα αυτά, δεν είδαν ποτέ την θέα στην τελευταία πέτρα του γκρεμού. Βαδίζουν πάντα επί του ασφαλούς.

Και το κακό με αυτούς είναι πως συνήθως έχουν δίκιο. Διαθέτουν ατσάλινα επιχειρήματα. Στο τέλος, σου γανώνουν το μυαλό.

Όμως… Αν έφτασες ως εκεί… Λέμε αν… Αν έφτασες ως εκεί γιατί βιαζόσουνα να μάθεις τι γίνεται πιο κάτω; Αν είχες πάρει φόρα, γιατί βιαζόσουνα μην στήσεις την αγάπη; Αν στο ίσιωμα, που γνώρισες τους κολλητούς σου, σου χάρισαν το δώρο της άνοιξης και σε ξελόγιασαν; Και εσύ πάλι… Ήταν ανάγκη να το κρατήσεις σαν ρούχο σου και να πετάξεις την στολή παραλλαγής που σου έραψε η μάνα σου; Λέω εγώ… Διάφορα. Μόνο οι άλλοι θα λένε;

Σίγουρα πάντως την ώρα της πτώσης θα έβγαλες μια δυνατή κραυγή… ‘Αγάπη!’ φώναξες. Οι πάντες ορκίζονται πως δε σε άκουσαν.

Τι φταις εσύ, αν δεν βρέθηκε κάποιος να σου πει πως κι η αγάπη όταν γίνεται κραυγή τρομάζει…

Μs

καλο μου s. εδω δεν εχουμε να κανουμε με αδυνατους (δε 8α πω με τι εχουμε ενα κανουμε γιατι εχω και ενα επιπεδο). τουλαχιστον ξερω οτι και να τουσ το πουμε δε 8α κανει καμια διαφορα. σημασια εχει να μη χαλιομαστε για μικροπραγματα. μη μου τσαντιζεστε για τιποτα , ολα 8α γινουν φτανει να εχουμε θεληση , ορεξη και φυσικα τη σωματικη μασ ακεραιοτητα...
για αυτο μη μου τσιτωνεσαι... be cool

a(f)

A voice said...

Η ειρωνία είναι το καταφύγιο των αδυνάτων.

Μήπως να το μάθουν και οι αδύνατοι;....

S.

I CAN FLY , MY FRIENDS!

το 2008 μπηκε περιεργα , για μενα τουλαχιστον. και αναρωτιεμαι, το ξερουμε οτι ειμαστε ευτυχισμενοι? γιατι εχουμε την υγεια μας και ανθρωπους γυρω μασ να μασ αγαπουν και να μασ στηριζουν?και να μασ ακουν οταν εχουμε αναγκη να μιλησουμε σε καποιον για κατι, απο το πιο ασημαντο μεχρι και το βασικοτερο και πιο σοβαρο προβλημα μας?
i can fly my friends! απλα δεν το νιω8ω, δεν το βιώνω και γι αυτο δεν το εφαρμοζω , η το εφαρμοζω για λιγο (πολυ λιγο ) και μετα παλι πισω.
ωστοσο our time is running out, οποτε...?

υγ περισσοτερο για να περασει η ωρα ηταν αυτο ,
και τουλαχιστονα απο μενα δεν προκειται να δειτε τονους γτ βαριεμαι. αυτα