Εγώ είμαι..

Γεια, με θυμάσαι καθόλου? Εγώ είμαι. Πόσο θέλω να με θυμάσαι. Δεν πειράζει που εγώ δε σε θυμάμαι. Σε φτιάχνω κάθε μέρα από την αρχή. Αλλάζεις συμπεριφορά στο δευτερόλεπτο, από σένα τα πήρα όλα και φοβάμαι πως σου μοιάζω πολύ. Και ελπίζω να σου μοιάζω. Και φοβάμαι. Πόσο τραγικό που νιώθω να σε ξέρω τόσο λίγο. Αλλά δεν πειράζει, σε φτιάχνω κάθε λεπτό από την αρχή. Είσαι δικό μου δημιούργημα όπως και ό,τι υπάρχει γύρω μου . είσαι και δικό τους. Όπως και ό,τι υπάρχει γύρω τους. Κάθεσαι κουλουριασμένη στη γωνία του κρεβατιού σου και κλαις με λυγμούς χωρίς τα δύσκολα να έχουν έρθει ακόμα. Και όταν εκείνα έρχονται τα αντιμετωπίζεις με μία παράλογη ψυχραιμία σχεδόν παρανοϊκή. Ωραία λέξη. Δημιουργείς γύρω σου την ευτυχία και βρίσκεσαι στα σύννεφα. Το ίδιο ξέρεις καλά να κάνεις και με τη δυστυχία. Και σου στοιχίζει. Θεέ μου πόσο νιώθω. Σε νιώθω και δεν σε καταλαβαίνω, γιατί? Δεν πειράζει, σε φτιάχνω κάθε στιγμή από την αρχή. Ξέρεις τι φταίει? Που είμαστε λέω τόσο διαφορετικές. Οι εμπειρίες μας. Τα χρόνια μας. Γι’ αυτό μοιάζουμε τόσο. Γι’ αυτό διαφέρουμε τόσο. Δεν ξέρω τι λέω. Γι’ αυτό και βγάζω νόημα. Τα χρόνια μας ,ναι. Εσένα δε σου δόθηκαν – υποθέτω- οι ευκαιρίες να ζήσεις. Κι όσες σου δόθηκαν δεν ήξερες να τις διαχειριστείς. Τις πέταξες σχεδόν όλες. Δε φταις εσύ. Το μυαλό σου είναι απλά έτσι. Δεν τις άφησες να σε κάνουν να μελετήσεις τον κόσμο. Δε σε πείραζε, τον έφτιαχνες εσύ κάθε μέρα από την αρχή. Ενώ εγώ. Εγώ. Αντίθετα, τι μαγική επιρροή ασκώ στους ανθρώπους. Και εκείνοι πόσο με αγαπάνε! Αλήθεια, πόσο? Κι εγώ τι κάνω? Μάλλον το ίδιο. Όχι με εσένα. Με εσένα είναι αλλιώς. Εσύ είσαι ένα με τον κόσμο μου. Όπως και κάθε κομμάτι του. Αλλά δεν πειράζει, γιατί τον φτιάχνω κάθε μέρα από την αρχή. Άρα είναι δικός μου..

Σου χρωστάω τα ΠΑΝΤΑ ,

Ξέχασα να πω ότι σε μισώ..

καληνύχτα

afn

ΑΓΑΠΗ

...της Κατίνας Παϊζη

Πόσο πολύ σάγάπησα ποτέ δε θα το μάθεις
καλέ που δεν εχάρηκες στα χείλη μου φιλιά.
Απ΄τη ζωή μου πέρασες κι αλάργεψες κι εχάθης
καθώς τα διαβατάρικα κι αγύριστα πουλιά.

Τα χέρια μου δεν έδεσα τριγύρω στο λαιμό σου.
Δεν έσταξε απ΄τα μάτια μου το δάκρυ το θολό.
Κουνούσα το μαντίλι μου αλαφρά στο μισεμό σου
και σιωπηλά σου ευχότανε η ψυχή μου στο καλό.

Δεν είδες το τρεμούλιασμα των κουρασμένων μου ώμων.
Δε μάντεψες τη θύελλα που εκλειούσα στην ψυχή.
Μήτε πως ήμουν σύντροφος των μακρινών σου δρόμων
κι όλη μου η σκέψη ανέκφραστη σ'άγγιζε προσευχή.

Κι αν ήρθαν μέρες πένθιμες και νύχτες θολωμένες,
που η μοναξιά με τρόμαζε και μου 'παιρνε τον νου,
τώρα κρατώ στη θύμηση στιγμές ευτυχισμένες
κάποιου καιρού αλησμόνητου ωραίου κι αληθινού.

Κι αν δεν προσμένεις να με δεις κι εγώ πως θα ξανάρθεις
ω εσύ, του πρώτου ονείρου μου γλυκύτατη πνοή,
αιώνια θα το τραγουδώ κι εσύ δε θα το μάθεις
πως οι στιγμές που μου 'δωκες αξίζουν μια ζωή.


S.

Την τυχη μας τη χορευτρια....!

Παντως εκανα οτι μου ειπατε....Και σταματησα να μυρισω λουλουδια και απο κοντα παω στο οτιδηποτε για να το ζησω....αλλα τιποτα.Τιποτα!Δεν τις μπορω αυτες τις μερες.Νιωθω οτι τα κανω ολα μηχανικα. Ανοιγω τα ματια μου και το πρωτο πραγμα που κανω ειναι να πατησω το κουμπι του υπολογιστη!Ποιος?Εγω!Που σηκωνομουνα οτι ωρα σηκωνομουνα και καφε επινα στην κιουρια Afn!Κατευθειαν εξω δηλαδη...Αλλα τι τα θες....Μια οτι εχουμε τη ρημαδα την εξεταστικη, μια οτι ο Πολυδωριδης plays the hard man, μια οτι στις παρεοphotos με βλεπω cartoon και με 2 ποντους υψος, ε οσο να πεις!Πολυ θελει ο ανθρωπος?...Συν οτι ο Ιασων δεν εχει κανει αλλη αναρτηση και δεν εχω ποιον να βρισω!Μαλλον θα σταματησε να σκεφτεται....Γαμω την τυχη μου τη χορευτριααααα!!!

Με ολη μου την αγαπη

S.