Εγώ είμαι..

Γεια, με θυμάσαι καθόλου? Εγώ είμαι. Πόσο θέλω να με θυμάσαι. Δεν πειράζει που εγώ δε σε θυμάμαι. Σε φτιάχνω κάθε μέρα από την αρχή. Αλλάζεις συμπεριφορά στο δευτερόλεπτο, από σένα τα πήρα όλα και φοβάμαι πως σου μοιάζω πολύ. Και ελπίζω να σου μοιάζω. Και φοβάμαι. Πόσο τραγικό που νιώθω να σε ξέρω τόσο λίγο. Αλλά δεν πειράζει, σε φτιάχνω κάθε λεπτό από την αρχή. Είσαι δικό μου δημιούργημα όπως και ό,τι υπάρχει γύρω μου . είσαι και δικό τους. Όπως και ό,τι υπάρχει γύρω τους. Κάθεσαι κουλουριασμένη στη γωνία του κρεβατιού σου και κλαις με λυγμούς χωρίς τα δύσκολα να έχουν έρθει ακόμα. Και όταν εκείνα έρχονται τα αντιμετωπίζεις με μία παράλογη ψυχραιμία σχεδόν παρανοϊκή. Ωραία λέξη. Δημιουργείς γύρω σου την ευτυχία και βρίσκεσαι στα σύννεφα. Το ίδιο ξέρεις καλά να κάνεις και με τη δυστυχία. Και σου στοιχίζει. Θεέ μου πόσο νιώθω. Σε νιώθω και δεν σε καταλαβαίνω, γιατί? Δεν πειράζει, σε φτιάχνω κάθε στιγμή από την αρχή. Ξέρεις τι φταίει? Που είμαστε λέω τόσο διαφορετικές. Οι εμπειρίες μας. Τα χρόνια μας. Γι’ αυτό μοιάζουμε τόσο. Γι’ αυτό διαφέρουμε τόσο. Δεν ξέρω τι λέω. Γι’ αυτό και βγάζω νόημα. Τα χρόνια μας ,ναι. Εσένα δε σου δόθηκαν – υποθέτω- οι ευκαιρίες να ζήσεις. Κι όσες σου δόθηκαν δεν ήξερες να τις διαχειριστείς. Τις πέταξες σχεδόν όλες. Δε φταις εσύ. Το μυαλό σου είναι απλά έτσι. Δεν τις άφησες να σε κάνουν να μελετήσεις τον κόσμο. Δε σε πείραζε, τον έφτιαχνες εσύ κάθε μέρα από την αρχή. Ενώ εγώ. Εγώ. Αντίθετα, τι μαγική επιρροή ασκώ στους ανθρώπους. Και εκείνοι πόσο με αγαπάνε! Αλήθεια, πόσο? Κι εγώ τι κάνω? Μάλλον το ίδιο. Όχι με εσένα. Με εσένα είναι αλλιώς. Εσύ είσαι ένα με τον κόσμο μου. Όπως και κάθε κομμάτι του. Αλλά δεν πειράζει, γιατί τον φτιάχνω κάθε μέρα από την αρχή. Άρα είναι δικός μου..

Σου χρωστάω τα ΠΑΝΤΑ ,

Ξέχασα να πω ότι σε μισώ..

καληνύχτα

afn