Μια κουταλια.. (έστω)..

Δε συμπιπτουν. ναι. Δυστυχως ή ευτυχώς ειναι αλήθεια? όπως και να έχει με κάποια δεδομένα λειτουργούμε. και αυτά μαλλον μας τα δίνουν οι εμπειρίες μας. οι 3 αυτές λέξεις έχουν μεγάλη αξία γι αυτό που αντιπροσωπεύουν και αλλη τόση για την αξία που τους δίνουμε. ας μη συμπιπτουν λοιπον και οι τρεις, ας μη συμπιπτουν καν οι δύο. θα βρεις τη μια, αργότερα σε κάποια ισως διαφορετική, ισως και στην ιδια φάση της ζωής σου , να βρεις και την αλλη. εξάλλου αν φας μονοκοπανιά ολόκληρο βάζο μάλλον θα βαρυστομαχιάσεις όταν τελειώσει, γιατί θα τελειώσει όπως κάνουν όλα..

όσο για τις εμπειρίες, η γνώμη μιας συγγραφέως..

Είχα λίγο πολύ πειστεί πως το παρελθόν µόνο χαρά είναι άξιο να φέρει γι' αυτό δεν είναι ποτέ κρίµα που υπάρχει. Οι ηλικίες µπορεί να οδηγούν στο τέρµα της ζωής, αλλά έχουν τη δυνατό­τητα να σβήνουν όλα εκείνα που χτες ήταν αιτίες θανάτου. Είναι µεγαλειώδες να τα σχολιάζεις όλα σαν ένα έργο στον κινηµατο­γράφο και να διατηρείς και τις αµφιβολίες σου ότι τα έζησες εσύ. Οι εµπειρίες γίνονται µάθηση αφού πρώτα γίνουν παρελθόν.

Τότε είναι που αδειάζουν το τεράστιο συναισθηµατικό φορτίο τους στο µεγάλο χωνευτήρι του χρόνου και καταφέρνουν να γί­νουν απλές κι αθώες αναµνήσεις, που όσο κι αν µας συγκλονί­σουν ποτέ πια δε θα µας γίνουν βάρος στο στήθος.

Ίσως αυτό να είναι και το µοναδικό θετικό στοιχείο του χρό­νου. Το µέλλον γεννιέται κάθε στιγµή για να µας απελευθερώσει από το παρελθόν.

Και τα βιώµατα, που έχουν µεγάλη αξία στη ζωή µας, γίνονται πιο πολύτιµα αν τα αφήσουµε ελεύθερα και τα απογυµνώσουµε από τις επιπτώσεις. Γιατί οι επιπτώσεις θα 'χουν πια συµβεί, θα 'χουν πια επηρεάσει, όσο µπόρεσαν, τη δύναµή µας.

Τότε, και τα πιο τραγικά, γίνονται ξάφνου αστεία κι αθώα κι είµαστε πάλι λεύτεροι κι έτοιµοι να µπερδευτούµε σε νέους προ­βληµατισµούς.

afn