Πίστευα πως δε θέλω να σε ξαναδώ. Πραγματικά δεν ήθελα! Με κούραζες! Πόσο πολύ με κούραζες… Μια σωστή προσπάθεια δεν ήξερες να κάνεις. Ότι περίμενα από εσένα, δεν μου το έδωσες ποτέ τότε που έπρεπε. Δεν μου έδειξες όσα μπορούσες. Κι όλο κάπου σε έχανα.
Όλο εξαφανιζόσουν. Που ήσουν;
Το παραμύθι με τον πρίγκιπα που η κακιά μάγισσα είχε μεταμορφώσει σε βάτραχο και έπρεπε να βρεθεί μια γενναία πριγκιποπούλα να δεχτεί να τον φιλήσει για να πάρει την αληθινή του μορφή, ταιριάζει απόλυτα στο θέμα των αντρών. Εκ προοιμίου, φυσικά είναι όλοι βάτραχοι. Στο φιλί εναποθέτουμε την ελπίδα της μεταμόρφωσης…
Και όταν πέφτεις πάλι στα λόγια και τις αγκαλιές του, του δίνεις άλλη μία ευκαιρία να γίνει κάτι, περιμένεις πάλι να συμβεί η αλλαγή, ριψοκινδυνεύοντας άλλο ένα λάθος, ένα ψέμα, ξέρεις τι θα σου πω; (και σε εμένα έπρεπε να έχω πει…)
‘Πάλι φίλησες λάθος βάτραχο!’
Όταν λοιπόν επανέλθω στην πραγματικότητα και στον εαυτό μου, ή ακόμα αν ποτέ δεν τα καταφέρω τώρα, τουλάχιστον στην επόμενη ζωή (αν υπάρχει), θα είμαι πολύ πιο προσεκτική με τον έρωτα….
Μs
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου