Θεέ μου, δώσ' μου τις δυστυχίες που μου αναλογούν, αφού δε γίνεται αλλιώς, αλλά βοήθησέ με ν' αξιωθώ κι όλες τις ευτυχισμένες ώρες που αιωρούνται σαν άστρα πάνω απ' το κεφάλι
μου.
Να ζήσω το χρόνο μου, να τον ποτιστώ μέχρι την πιο μικρή
μου ίνα, να μπορέσω να γίνω ένα μαζί του. Να έχω συντρόφισσες όμορφες στιγμές, να ξέρω πως έζησα, να μετανιώνω για κείνα που έκανα και να ψάχνω να βρω κι άλλα να κάνω.
Οι στιγμές, οι ώρες και τ' αγγίγματα, η αναστάτωση κι οι κόμποι στο στομάχι, το βαρύ το στήθος απ' τον πανικό της ευτυχίας, η απόλαυση και το χαμόγελο της πληρότητας. Η στάση η ανώτερη του κορεσμού και της σοφίας, το κύμα μέσα στο κεφάλι
μου, η τρικυμία που δε λέει να κοπάσει, ο φόβος για το ύστερα, για το μετά, οι ευωδιές των χυμών και οι επιλογές.
Να η ζωή! Να η ζωή, φωνάζω μ' όση δύναμη μου απομένει. Μα είναι λίγη και πολύτιμη κι είναι δική μου, μόνο δική μου σαν τον αέρα που ανασαίνω. Δε δ' αφήσω να μου την πάρει μήτε άνθρωπος μήτε Θεός. Κι εύχομαι όλες οι αναστολές κι οι δισταγμοί μου να ξεκινούν μόνο από αγάπη. Αγάπη για κάτι άλλο πιο βαθύ, πιο ωραίο.
Γιατί, τέλος, και το γήρας είναι ωραίο και παντού μέσα του μπορείς να βρεις όλες εκείνες τις αναλαμπές που σημαίνουνε ζωή. Κι όλα είναι όμορφα από κοντά, όταν τα ζεις. Μα σε τούτο το γήρας καλό είναι να μη μένεις μόνος σου. Κι είναι αλήθεια αυταπόδεικτη, πως το μόνο που μπορεί πάντα να σε συνοδεύει, το μόνο που για πάντα μένει είναι μια, δυο, δέκα,. εκατό –ξέρω κι εγώ πόσες;- όμορφες στιγμές.
afn
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου